هفتم.تپش های دل کند دق الباب
الان که دوباره آمدم،دیدم که چقدر دلم بی قرار است برای قرارهایش،برای نامه های بی پناهش،وبرای سنگ صبورش ...
سلام حضرت رهبر
آری؛این بار شما را اینگونه خطاب خود قرار میدهم،این بار همچون سربازی کوجک پا می کوبم در برابر مقام رفیعتان و در برابر امام و مقتدایم ؛زیرا که فردا صبح در صحنه حاضر باشم.زیرا که می دانم چقدر مقام مقتداییتان مهجورترارهمیشه است؛
شمارا اینگونه خطاب میکنم که یادم بماند جوانان و مردمان انقلابی چهل سال پیش،به امید انقلاب شما مشتهای گره کرده شان را بردهان استکبار کوفتند و شما نیز چه خوب ید روح الله گشتید و اورا به جلو پیش بردید..آخر تازه دانستم که امام روح الله و وجود مقدستان،هرشب در دل تاریکیهای دنیا به دیدار هم می شتافتید و حال هم سید علی را هدایت می کنید.
بهشت تحت قدوم ولایتمدارانی است که بدانند اطاعت امر سید علی اطاعت امر جنابتان می باشد...
سید عزیزم
شاید این پرده گنه مانع دیدن روی چون ماهتان باشد و ما یارای دیدن دست توانگرتان را در هدایت کشور نداشته باشیم و بار این مملکت را بر دوشهایتان که هرشب همچون جدتان خرمای رفع بیچارگی مان را حمل می کند،نبینیم اما
اما این از نقص ماست که باخود ظن برده ایم که خون شهدا پامال گشت و علم را نابود کردند و جوانانمان پر می زنند در خاک کشرهای دیگر؛اما کسی که لبیک گوی این عمار باشد،اینجاو آنجا برایش تفاوتی ندارد؛مگر نه اینکه شهید چمران نیز در حستجوی زندگی ابدی رهسپار جهان گشت و در نهایت ایران را قدومکاه شما یافت؟
آری؛فردا می آیم و این کوچکترین لبیکی است که میتوانم در راه ظهورتان بردارم.دیدار روی ماهتان وقتی حلاوت را برجان آدم هزاران برابر می نماید که همه جهان چشم انتظار ید حسینیتان باشند؛
حال هر کشوری برای خودش حسینی دارد که مناقمش را طلب می کند..
فردا می آیم و برای همه شهیدان آماده و به جای همه حسینیان ثار الله فریاد برمی آورم این الطالب بدم المقتول بکربلا و مشت می کوبم بر دهان نژادپرستان کوته فکر...
دلم بی قرار بی قرار است؛دیگر تاب جواب به سوال "چرا ناراحتی؟"را ندارم.شما که از دلم باخبرترید؟
قاصدک مهربان
پرواز کن به آن سمتی که فردا صبح قددم مبارک مهدی را سرمه چشمانش می کند...
الله اکبر...