عهد صبحگاهی

مثلا روز اول، به یاد مولا باشی و به خودت بیایی و ببینی که وای برمنن، چقدر راه اشتباه رفته دارم و چقدر زمان جبران کم...

یا امام رضا، خسته شدم ازاین دنیا، خست ه شدم از صبرکردنها و نرسیدنها، خسته شدم از اشتباه رفتن، خسته شدم از همه چیز...

 

راه درست کدام سمت است؟ انتظار تا کی؟ صبر مرا تا کی امتحان می کنید؟

سلام علی قلب زینب الصبور...

کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته ...

و چه خوبی هایی که لایقشان نبودم، اما من را با آن ها به مردم شناساندی...

و چه بدی هایی که از من پوشاندی، که اگر آسمان ها و زمین میدانستند، مرا در خود فرو می بردند...

 

آری؛ قسم خوردی به قلم

و من هم قسم میخورم این مدت دوری و ننوستنم سخت ترین روزهای زندگی بود..

بسم الله

به نامت و به یاریت می خواهم دوباره بنویسم... جایی دنج، تنها برای خودمان، از خودمان...